Polski przewodnik po Paryżu – cennik

polski przewodnik po Paryżu cennik

Polski przewodnik po Paryżu do Państwa dyspozycji. Zwiedzanie w grupie łączonej – maksymalnie 15 osób. Spacer z licencjonowanym polskim przewodnikiem po Paryżu . W cenie urządzenia Audio Tour Guide. Program zwiedzania nie przewiduje dodatkowych płatnych wstępów. Oprowadzanie grup łączonych odbywa się tylko w wybrane dni! W innych, niewymienionych terminach oraz w muzeach, gdzie mogą oprowadzać jedynie licencjonowani przewodnicy możesz wynająć przewodnika na wyłączność zgodnie z podanym poniżej cennikiem (Luwr, Wersal, Muzeum d’Orsay, katedra Notre-Dame, Sainte-Chapelle). Zapytaj o dostępność terminów, powiedz na ile godzin lub dni chcesz wynająć przewodnika po Paryżu.polski przewodnik po Paryżu cennik

polski przewodnik po Paryżu cennik

Szanowni Państwo! Witryna www.przewodnikparyz.pl nie jest formą blogu/informacji turystycznej. Prezentuje komercyjne usługi świadczone przez licencjonowanego przewodnika paryskiego.

Złote lata minęły bezpowrotnie. Nie ma tu już dziwek, cafés de Foy, de Corazza, de Valois, du Caveau, jest Rada Stanu, Rada Konstytucyjna i Ministerstwo Kultury. . Kiedyś budki z piwem na narożach przeszklonego cyrku, staw, miejsce do gry w kręgle i armata. Przewodnik po Paryżu zaprasza.

W 1667 roku matematycy Akademii w dzień przesilenia letniego wyznaczyli Le méridien de Paris, a W tym samym, XVII wieku, monsieur Rousseau skonstruował i ustawił w ogrodzie zegar. Soczewka ustawiona na osi południka przechodzącego przez dziedziniec w południe odpalała armatę, dzięki której regulowano w mieście zegarki. Huk wystrzału potęgowany murami dziedzińca przebudowanymi przez Louis’a-Philippe’a-Égalité niósł się po całym Paryżu. Pałac był sercem, ale Sercem prostytucji, hazardu i gastronomii. Ironia losu, że Ludwikowi Égalité przed ścięciem na gilotynie strażnik więzienny odmówił ostatniego posiłku. Dziś na dziedzińcu ustawiono na pamiątkę maleńką sygnałówkę. Nie działa, godzinę, i tak wszyscy sprawdzają w telefonach, a południki Paryż ma dwa. Ze swojego nie zrezygnował, a Greenwich przyjął z łaską.

Piętro Palais Royal zajmowały burdele i knajpy, w których niczym w pomieszczeniach sejmowych zainstalowały się kluby. Polityczne, nie gentlemana, choć złośliwi twierdzą, że różnica to niezauważalna, bo nikt nam tyle nie da, ile oni tam obiecają. Na dziedzińcu, pod zasadzonym jeszcze w czasach Richelieu Krakowskim Drzewem, puste obietnice składali politycy.

Nazwa L’arbre de Cracovie przyjęła się po wojnie sukcesyjnej Stanisława Leszczyńskiego, teścia Ludwika XV, której Francuzi żywo kibicowali. Nie było drzewo zresztą jedynym, kilka ich w Paryżu rosło w różnych miejscach, wszak polityków sporo i każdy gdzieś obiecywać musiał. Zapotrzebowanie circa 1773 było takie, że drzewo zniknęło zastąpione aleja kasztanowców, tyle Paryż potrzebował obietnic. W czasach rewolucyjnych trzeba było jedynie uważać z promesami na rzecz szlachty,